Er zijn veel studies en visies rondom het verband tussen ons lichaam (en onze lichamelijke klachten) en onze geest. Ze zijn onlosmakelijk verbonden.
Dat betekend dat we vaak verkeerd om naar ziekten kijken. We proberen met iets lichamelijks, ons lijf op te lappen. Maar als er niet aan onze geest gewerkt word, zullen wij ziekelijk blijven.
We kennen dit principe van Chinese geneeskunde en meridianenwerk. Lichamelijke meridianen komen ook met geestelijke symptomen. Zo hebben longkwalen iets te maken met verdriet. En nier of blaaskwalen zijn gelinkt aan angst. En ook in andere visies is het logisch dat we van alle stress van bijv angsten, ziek worden. Ons immuunsysteem is immers aangetast bij stress.
Louise Hay vertelde ons al dat onze lichamelijke klachten ons wat proberen te vertellen. We mogen dat niet negeren. Met het kijken in de spiegel oefent zij met haar klanten hun zelf(liefde) of vergeving. Dat blijkt heel vaak een punt te zijn voor deze mensen. Waar hun (zelf)liefde groeit, groeit hun gezondheid.
Dr Hammer gaat nog een stapje verder. Hij gaat er vanuit dat veel lichamelijke kwalen afstammen van een 'innerlijk conflict'. Tenzij er sprake is van gifstoffen of ongezond leven of dergelijke.
Dit conflict kan een verlies zijn, een trauma etc. Alle 'kwalen' die hier vanaf stemmen, zijn eigenlijk door het lichaam ontworpen als oplossing.
Bijvoorbeeld in deze theorie zijn puistjes het aanmaken van een 'dikkere huid', een beschermingslaagje voor een aanval. Het kan dat je je aangevallen voelt door iets dat iemand tegen je zegt. En het lichaam wilt je daartegen beschermen. Botten hebben iets te maken met eigenwaarde, niet goed genoeg voelen. Hierbij reageert het lichaam juist met zichzelf kleinmaken, met afname van weefsel. Hierdoor vormt zich bijvoorbeeld artrose.
De helingsfase hiervan heeft weer andere symptomen, een zwelling is bijvoorbeeld een helingsfase. Een verkoudheid is eigenlijk al de herstelfase. De eerste fase maken we daarbij niet altijd bewust mee. Ook hier probeert het lichaam het probleem weer op te lossen. Dit zie je ook in andere visies: griep of verkoudheid wordt vaak gezien als een opruiming, na een andere klacht.
Dat betekend niet dat er lichamelijk niets gedaan wordt. Maar er moet ook naar het mentale conflict gekeken worden, anders is het probleem niet opgelost.
Dat betekend dat we zelf meer kunnen doen dan wij vaak denken. Wij hebben zelf zo veel invloed op ons ziekteproces. En om dit uit handen te geven is niet alleen zonde, eigenlijk ook schadelijk.
Reactie plaatsen
Reacties